Vroeger, ik denk dat ik een jaar of 14 was en nog op straat speelde met vriendjes, ben ik besmet geraakt met het autovirus.
Ik weet nog goed dat ik aan het voetballen was en het spel af en toe moest onderbreken omdat er een auto aan kwam. Let wel, we praten nu over eind van de zeventiger jaren, veel verkeer was er nog niet! Een tijd dat het straatbeeld nog bepaald werd door Opels en Fords. Van deze auto’s kreeg ik het overigens niet heel erg warm.
Even verderop in onze straat woonde een heerschap dat toen al enigszins afweek van de ‘gewone’ man. Hij droeg voor die tijd bijzondere -zeg maar opzichtige- overhemden, had tatoeages en droeg een grote gouden ketting. En hij was eigenaar van een cafetaria en een kroeg. Ja, een erg opvallende man.
Lawaai
Maar die ene dag, toen ik dus weer aan het voetballen was, hoorde ik in de verte een bijzonder geluid en het kwam steeds dichterbij. Wat bleek, de cafetaria-eigenaar in kwestie had een nieuwe auto gekocht en ik stond als aan de grond genageld. Wat een fraaie, prachtige, grote auto en wat een geluid maakte die wagen.
Nog nooit had ik dat eerder gehoord. Ja, de Opeltjes en de Fordjes die pruttelden, maar dit apparaat gromde, maakte lawaai! Wat bleek, het was een Pontiac Firebird Trans Am met een grote vogel op een voor mij imposante motorkap. Ik vergeet het nooit meer. De Pontiac had de kleur met de naam Denver Gold en had een Sadle Brown lederen interieur.
Ik denk dat ik nog uren met het kwijl langs mijn mondhoeken heb staan dagdromen, wat een impact maakte de Pontiac op mij. Nu stelt de specificatie van de Pontiac Firebird Trans Am niet veel meer voor, maar toen was een V8 met 250 pk behoorlijk veel.
Ja, ik weet zeker dat ik door die prachtige Pontiac Firebird Trans Am ben aangestoken met het autovirus. Sindsdien heb ik altijd een zwak gehad voor dit soort Amerikaanse auto’s. Het credo ‘there is no substitute for cubic inches’ geldt zeker voor mij. Het is misschien niet meer helemaal van deze tijd, zelfs niet meer verantwoord in een tijd waarin de bijtellers en de PHEV’s domineren. Who cares! Ik geeft de schuld aan een Pontiac Firebird Trans Am. Die heeft me besmet en ik ben er blij om!
Mocht er nou iemand een Pontiac Firebird Trans Am bezitten, dan zou ik er graag eens een ritje mee maken. Dan doe ik een heel fout opzichtig overhemd aan en probeer ik een gouden ketting te regelen.
1 Comment
Muscle cars zijn er in velen soorten. Zo’n Trans AM vind ik niet de mooiste. Te gewoon als ik dit vertaal vanwaar deze auto’s vandaan komen. Is me te smokey and the bandids.
Ik ben meer voor de Dodge, Chrysler en AMC afdeling. Een Dodge Coronet met een AMC AMX zou leuk staan op een mooie parkeerplaats. Een Buick Riviera van sommige bouwjaren kan ik ook wel waarderen.