Ribben en tanden van multiriemen zijn moeite van studie waard

Mensen hebben de neiging hun auto, hond, paard et cetera menselijke eigenschappen toe te dichten. Onder andere in de filosofie wordt deze eigenschap antropomorfisme genoemd. Een Renault Megane 1600 16-klepper uit bouwjaar 2007 werd getroffen door een falen van ribben en tanden, hetgeen uitliep op een bizarre opname. Uit onderstaand verhaal blijkt dat ribben en tanden van multiriemen de moeite van een uitvoerige studie waard zijn.

Slechts 400 kilometer ná een grote onderhoudsbeurt, strandde de auto met een gebroken multiriem. Losgeslagen rafels wisten zich een weg te banen tot achter de krukaspoelie langs en tussen de distributieriem door. De rest laat zich raden. De distributieriem raakte van tijd, zuigers en kleppen maakten contact en een dure reparatie was het vooruitzicht.

Onafhankelijke expertise

Bij de ongelukkige berijder rees de vraag of de multiriem tijdens het groot onderhoud niet gecontroleerd had moeten worden. Op de afgevinkte onderhoudslijst bleek dat deze actie inderdaad was afgevinkt. De riem werd gecontroleerd op spanning en slijtage. De berijder besloot hierop de reparateur aansprakelijk te stellen die hierop een onafhankelijke expertise liet uitvoeren. De deskundige kwam echter tot de conclusie dat de multiriem weliswaar droogtescheurtjes vertoonde maar dit geen reden was voor het breken van de riem. De conclusie luidde dat de riem kon breken als gevolg van impact van buitenaf.

Dat houdt in dat een onbekend projectiel zich van buitenaf door de distributiekap heen kon nestelen tussen de multiriem en één van de aandrijvende poelies waardoor de puntbelasting op de riem dermate groot werd dat deze kon breken. Noch van het projectiel noch van overige sporen van impact werd iets in de omgeving van de riemen aangetroffen. De berijder geloofde het verhaal niet en blijkt te beschikken over een vechtersmentaliteit. Hij kaartte de zaak aan bij de rechtsbijstand en in overleg werd besloten Tech|X in te schakelen om zo een second opinion in handen te krijgen.

Slijtage aan multiribriem verloopt via vast proces

Tijdens de inspectie op de aanwezige riemen en poelies bekroop mij een déjà vu gevoel. Ik had deze schade eerder behandeld, al betrof een ander auto, maar toch. In de rapportage heb ik gemeld het niet eens te zijn met voorgaande deskundige en heb dat in een bijlage als volgt onderbouwd.

Slijtage aan een multiribriem verloopt via een vast proces, onderstaande is kenmerkend voor slijtagepatroon.

Door slijtage van de multiriem zullen er niet alleen axiale droogtescheurtjes in de ribben ontstaan, maar ook neemt de omvang van de ribben af omdat ze slijten. Hierdoor zal de riem niet correct gedragen worden door de rillen in de poelies en zal er zijdelings aan de diepliggende zijden van de ribben getrokken worden.

Als gevolg van deze krachten, zullen de onderliggende koordlagen die voor de versteviging van de riem dienen, verschuiven en derhalve geen ondersteuning meer bieden aan het dunste deel van de riem. Omdat de riem nu veel dunner geworden is en niet meer ondersteund wordt door de overliggende koordlaag, zal deze in de breedte openscheuren zoals onderstaande voorbeeld foto laat zien.

Indien in deze situatie wordt doorgereden, zal de ondersteuning van koordlagen verder afnemen en zal de riem in  lengterichting worden opengesneden door de aandrijvende krukaspoelie. Het afgesneden deel zal van de poelie aflopen en door beklemming catastrofaal breken. Rafels zullen zich achter de krukaspoelie langs begeven en tussen de distributie geraken, waardoor distributieriem zal worden gelicht en over de vertanding springt en uiteindelijk leidt tot catastrofale motorschade.

Onderstaande foto laat de in lengte opengesneden multiribriem zien.

Conclusie:  

De schade aan de multiriem is geen gevolg van enige impact van buitenaf, maar het directe gevolg van overmatige slijtage. Moraal van dit verhaal: Ribben en tanden van multiriemen zijn de moeite van een uitvoerige studie waard!