Column: In Amerika geen optie

Familiebanden hebben ervoor gezorgd dat ik inmiddels redelijk op de hoogte ben van de Amerikaanse automarkt, en misschien nog beter van wat Amerikanen belangrijk vinden in een auto. 

Ik trof een aantal belangrijke verschillen aan met de Nederlandse autokoper. Waarbij als disclaimer direct maar gemeld dat generaliseren tot op zekere hoogte noodzakelijk is, maar dat zijn we als Nederlanders inmiddels gewoon wanneer het de Verenigde Staten betreft…

Satellietnavigatie in VS al lang gemeengoed

Het eerste verschil is er direct een dat me intrigeert, omdat ik juist in de VS zou verwachten dat deze optie eerder noodzaak dan uitzondering zou zijn: de ingebouwde navigatie. Ook in luxe modeluitvoeringen vaak niet inbegrepen. Neem de auto van mijn schoonouders, een Ford Edge voorzien van panoramadak, bluetooth media- en telefoonintegratie en allerhande andere snuisterijen, maar het enige scherm is het minivenstertje van de radio. En dus geen navigatie. Mijn eega heeft het idee dat het mogelijk komt doordat satellietnavigatie in de VS al veel langer gemeengoed is dan in Europa, en dat het ook nu nog eerder geassocieerd wordt met outdoor activiteiten dan met een autorit.

Zestig procent Amerikanen in 1969 al airco

Als tweede de automatische airconditioning. Hiermee bedoel ik het enkel instellen van de gewenste temperatuur in graden of halve graden, waarna het systeem zelfstandig opwarming, koeling, luchtcirculatie en ventilatiesterkte bepaalt. In de VS net als een navigatiesysteem zeker geen gemeengoed voor auto’s die je in de showrooms aantreft. Ook dit is waarschijnlijk op een langere historie van airconditioning in auto’s terug te voeren: herinneringen aan autovakanties, waarbij ik zeker tot ergens midden jaren ’90 badend in het zweet op de achterband bivakkeerde, zijn vast niet alleen in mijn geheugen gegrift. Eind jaren ’60 beschikte een kleine 60 procent van de Amerikaanse auto’s al over airconditioning. Met het op de juiste wijze combineren van die drie schakelaars zijn dus hele generaties al opgegroeid.

Handgeschakelde auto in VS uitzondering

Een bekender verschil is dat een handgeschakelde auto in de VS een uitzondering is en het ook altijd wel zal blijven. Sterker, het gros van de mensen kan niet eens schakelen. Simpelweg doordat ze er tijdens rijlessen nooit mee in aanraking gekomen zijn. En objectief bekeken slaat het natuurlijk ook nergens op dat wij Nederlanders stug blijven volhouden dat schakelen pas echt autorijden is. Hulpmiddelen als dodehoekcontrole, waarschuwing of correctie bij ongeplande rijstrookoverschrijding en sensoren en camera’s aan alle kanten van de auto zijn steeds meer gemeengoed, dus waarom zouden we dan iets wat een computer al veel langer beter kan dan wij, niet uit handen geven? De echte die-hards mogen zich uitleven met flippers of sportstand.

Dit zijn maar een paar verschillen. Hoezeer Amerikanen ook op gemak gericht zijn, gewenning blijft blijkbaar toch een sterke emotie. Heb ik verschillen gemist? Ongetwijfeld. En uiteraard zullen er ook dichter bij huis al verschillen zijn. Weet jij ze? Ik ben benieuwd en lees ze graag!