Yamaha VMAX vs Ducati Diavel Carbon; Brute power vs lekker sturen

De meeste motoren zijn gemakkelijk in een categorie te plaatsen. Racers, toerfietsen, allroad, nakeds, enzovoort. Maar er zijn ook motorfietsen die een eigen plek innemen, die anders zijn dan anderen. De Yamaha VMAX en de Ducati Diavel zijn van dat soort fietsen.

Beide zijn ze met weinig andere machines te vergelijken, maar des te meer met elkaar. Lange wielbasissen, bakken met power en een relaxte zitpositie. Ieder met een eigen insteek, maar toch vergelijkbaar. In deze test zetten we de Ducati Diavel Carbon tegenover de VMAX.

De techniek

Het belangrijkste bij deze machines zijn natuurlijk de motorblokken. De VMAX is voorzien van één van de grootste en krachtigste blokken die er op de markt zijn: een 1.679 cc V4, die een waanzinnige 200 pk en 166,8 Nm produceert. De Diavel moet het met 1.198 cc misschien doen met minder inhoud en minder power -162 pk en 130.5 Nm-, maar het blok is wel rechtstreeks afkomstig van de raceafdeling van de Italianen.Hoewel de Yamaha veel meer kracht heeft, is de Ducati een stuk lichter. De Diavel weegt vol namelijk 234 kilogram, de VMAX 310 kilogram. Dat zorgt ervoor dat de Yamaha een pk-gewichtsverhouding heeft van 1:1,55 en de Ducati 1:1,44. Deze waarden liggen dus erg dicht bij elkaar.

Klassiek tegenover hightech

Hoewel de motorblokken bij elkaar liggen, zit er een groot verschil in de benadering hoe de kracht op de wielen wordt overgebracht. De VMAX heeft veel power dat via een cardan op de achteras wordt overgebracht en that’s it, daar moet je het mee doen. Rij je op klinkers die een beetje nat zijn en geef je te veel gas, dan begint de achterband te spinnen. De Diavel is voorzien van veel meer elektronica zoals traction control en drie verschillende rijmodi. Die zorgen ervoor dat de motor zich aanpast aan de omstandigheden en dat je altijd een beschermengel op de achtergrond hebt. Een klassieke tegenover een moderne hightech benadering.

Dat zie je ook terug in de dashboards. Waar de VMAX duidelijk een klassieke uitstraling heeft, met daarin een duidelijke verwijzing naar de 30 jaar geleden geïntroduceerde VMAX, met zijn analoge teller, vind je op de Diavel het dashboard van de Italiaanse racers, volledig digitaal dus. En waar bij de Yamaha het kleine schermpje op de tank -toch grappig dat ze dat beide hebben- voorzien is van gele matrix letters, is het bij de Ducati een full colour TFT scherm. Ook weer duidelijk de keuze tussen klassiek of hightech.

Het uiterlijk

Hoewel vergelijkbare motoren, is het uiterlijk van de twee toch behoorlijk verschillend. Duidelijk is dat Yamaha meer leunt op de klassieke looks van de allereerste Yamaha Vmax, terwijl Ducati een nieuwe concept heeft neergezet, met een knipoog naar Dragsters en zelfs een vleugje caféracer. De VMAX imponeert door zijn grootte, zijn presence, met die enorme luchtinlaten die de zuurstof naar de machtige V4 moeten leiden. De Diavel is slanker, eleganter, maar nog steeds overduidelijk een beest. De VMAX is een machtige neushoorn, de Diavel een gespierde mannetjesleeuw.

Dat verschil wordt nog duidelijker als je dichterbij komt. De afwerking op beide motoren is van een erg hoog niveau. Maar waar de elementen op de VMAX groot en sterk zijn, zijn die op de Diavel scherper en verfijnder, alsof er net even iets meer design bij alle elementen is komen kijken. Uiteindelijk wint voor mij de verfijning en aandacht voor detail van het Italiaanse design het van de in-your-face look van de Japanner. Maar zoals altijd met uiterlijk, dit is geheel persoonlijk.

Rijden met de Yamaha VMAX

Als je op de nieuwe VMAX stapt, kun je niet anders dan zwaar onder de indruk zijn, wat een enorme motor. Het zadel zit goed, maar het stuur staat wel redelijk ver van je af. Het is geen motor voor mensen met korte armen. Het is sowieso geen motor voor kleine mensen, want de 310 kilogram voel je. Het is een zware motor die zijn gewicht niet verbergt. Dat verdwijnt als je eenmaal op gang bent, en de VMAX zich ontpopt als een zeer stabiele motor. Het gewicht komt echter wel weer om de hoek kijken als je een bocht wilt maken. Niet dat de Yamaha slecht stuurt, maar je moet em wel met wat kracht de bocht in duwen.

Maar wat je ook direct merkt is de enorme power van de V4. Al vanaf de onderste toeren trekt het blok als een malle en blijft dat in één vlakke lijn doen tot richting het rood. Het is ongelooflijk hoeveel snelheid deze motor weet te produceren en het feit dat hij zwaar is, maakt dit alleen maar indrukwekkender. Het geluid wat hij daarbij produceert, zelfs met standaarduitlaten, is ook zeer gaaf. En de manier waarop de motor deze snelheid weet af te schudden met zijn zeer goede remmen, geeft een veilig gevoel.

Rijden met de Ducati Diavel

De Diavel zit een stuk sportiever en het stuur zit veel dichterbij. Veel meer dan de VMAX spoort de zitpositie op de Ducati je aan tot sportief rijden. Met het brede stuur in je handen heb je meteen zin alle bochten aan te vallen en dat kan goed, erg goed. De Diavel is zeer wendbaar, daarbij gebruik makend van het veel lichtere gewicht. Je kunt elke bocht aanvallen alsof je met een kleine lichte naked rijdt.

Het blok heeft niet de pure kracht onderin van de VMAX, maar het blijft een 1.200 cc V-Twin, dus ook deze heeft genoeg koppel om de bochten uit te knallen. En eenmaal op toeren merk je dat dit blok uit de racerij komt. Hoewel anders getuned dan de racemotoren, lijkt ook de Diavel steeds sneller te accelereren. Overigens moet ik hierbij wel vermelden dat de testmotor voorzien was van een andere mapping, waardoor deze iets meer pk’s had. Deze mapping kwam samen met de Termignioni sportuitlaat die er onder zat. En het geluid dat hier uit komt, is echt verslavend. Er zijn maar weinig geluiden in de motorwereld zo gaaf als de brul van een Ducati V-twin op volle snelheid. De Brembo monoblocks zetten de Diavel daarbij binnen no-time stil en zijn perfect te doseren.

Conclusie

Zowel de Ducati Diavel als de Yamaha VMAX hebben een eigen karakter. Het zijn vergelijkbare motoren, maar toch ook weer zo verschillend dat het lastig is een winnaar te benoemen, en dat ga ik dan ook niet doen. Hou je van brute power, een stoer uiterlijk, klassieke inborst en voorkeur voor cruisers, dan is de VMAX je vriend. Hou je van lekker sturen, Italiaans design, hightech componenten en sportiviteit dan kun je niet om de Diavel heen.

De Yamaha VMAX heb je vanaf 22.999,- euro, de Ducati Diavel Carbon vanaf 24.690,- euro, dus ook in de prijs zit relatief weinig verschil. Uiteindelijk komt het neer op een persoonlijke keuze, maar welke je ook maakt, beide motoren zullen je laten glimlachen van oor tot oor, dat verzeker ik je.

Technische gegevens
                                                                              VMAX                                   Diavel
Brandstof:                                                            Benzine                                Benzine
Cilinderinhoud:                                                    1.679 cc                                1.198 cc
Vermogen:                                                           200 pk                                   162 pk
Koppel:                                                                166,8 Nm                               130,5 Nm
Versnellingsbak:                                                 6 versnellingen                      6 versnellingen
Gewicht:                                                              310 kilogram                          234 kilogram
Prijs vanaf:                                                          22.999,00- euro                     20.990,00- euro (Dark-uitvoering)

[grwebform url=”https://app.getresponse.com/view_webform_v2.js?u=BJQ3i&webforms_id=395503″ css=”on” center=”off” center_margin=”200″/]